"Mutlu olunca kim biraz daha güzelleşmez ki?" demiş Emrah Serbes, Deliduman kitabında...
Tam mutsuzluktan kırıldığım dakikalarda okudum bu satırı. Bir süre takıldım kaldım cümleye.
Mutlu olmak, güzellik... O an sanırım kavradım mutlulukla güzellik arasında bir ilişki olduğunu. Mutluluğun güzel olduğunu, mutluluğun içten dışa vuran duygulardan biri olduğunu...
Ne gerek vardı ki mutsuz olmaya? Sanki demir çakmıştık dünyaya! Bir gün ölüp gideceğiz, neyin kafası acaba bu kadar takıp mutsuz olmak?
Bu soruları soran "bana" kocaman alkış! Çünkü bu tarz konularda analizleri yapıp, kendi sorunlarını belirleyip, aksiyona geçme özürlüsü olan bir insanım!
Ve muhtemelen, sakinleşmek için yazdığım bu satırlar beni daha da agrasifleştirecek!
Hani deniz havası iyi gelir demişler ya bence yalan, deniz havasından sonra İstanbul havası insana sadece "Welcome to the real world!" moduna sokuyor!
Herkese iyi hafta sonları o zamn!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder